Omdat man en ik allebei moesten werken en de puberella's weg waren, en we nog een beetje moeten wennen aan het feit dat jongste niet meer op het kdv zit en in vakanties ook écht vrij is, hadden we deze week een kinderopvangprobleem. Donderdag moesten we allebei weg, man had een belangrijke afspraak, en heeft jongste toen maar meegenomen. 'Ach', dacht hij, 'ik geef hem een tasje met speelgoed mee en dan gaat hij wel een uurtje lekker in een hoekje zitten spelen'.
Nou speelt jongste altijd braaf uren in hoekjes. Maar, uiteraard, niet als je erop rékent. Dat voelt hij heus wel aan. Dat is hét moment om aandacht te willen hebben. Dus had man gisteren een afspraak waarbij hij tijdens het gesprek zijn vierjarige 1) van de tafel moest plukken, 2) zestig keer dringend te woord moest staan, 3) tot twee keer toe naar de wc moest begeleiden ("Ik moet poepen!!")("Oh nee, toch niet...") en 4) moest troosten toen hij heel hard moest huilen omdat hij nu al heel lang met die saaie meneren moest praten en hij écht, echt naar huis wilde...
Nou, dat gebeurt ons niet meer. De volgende vakantie plannen we ruim van tevoren in. Denk ik...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten