De kadootjesgekte is weer wakker in Nederland. Deze tijd van het jaar zijn we de Diddl-winkel voor volwassenen: dé plek voor kadootjes. Meestal alleen maar heel leuk, maar er zijn mensen bij...
Vandaag kocht een keurige dame een theefilter van 1,20 euro. Een euro en twintig cent. Een stoffen dingetje. Maar, ze wilde het ingepakt als groots en duur kado. Ze wilde graag de kleur papier kiezen, en dan gekleurde linten erop, en een gouden sticker...nee, toch liever een sintsticker... Kijk, daar ben ik dus niet gek op. Ik ben niet bijzonder geduldig.
Zo herinner ik me ook de klant die vlak voor kerst, met twintig wachtenden achter haar, op de vraag: "Wilt u het ingepakt in papier of in cellofaan?" antwoordde: "Nou, doe het eerst maar in papier, en dan een paar losse koffieboontjes erover strooien en dan inpakken in cellofaan en daarna leuk versieren met verschillende kleuren lint, dat lijkt me zo'n leuk effect..." Uiteraard deden we dat niet, don't push me... ;-)
Okay, nog heel even klagen dan. Het is ook heel vervelend dat er mensen zijn die binnekomen, je niet aankijken en dan roepen: "100 gram earl grey en een half pond colombia maling vijf!" Ik bedoel, wat is er mis met 'goedemorgen'? Of, zoals een ex-collega ooit zei: "had ik soms al gezegd: 'Zeg het maar'?"
Of, echt de laatste dan, de klant die midden in het doorgeven van een bestelling de piepende telefoon uit de zak haalt en zegt: "Ja ik neem op hoor, ík ben namelijk wel gewoon aan het werk" Bizar, ongemanierd en getuigend van een groot gebrek aan inlevingsvermogen. Maar wij blijven vriendelijk. Zo'n klant is onze ergernis niet waard...
Zou je bijna vergeten dat 99% van onze klanten bovengemiddeld leuk is. Echt waar. Zulke leuke producten trekken de aardigste mensen aan! Dus meestal heb ik een geweldige baan.
donderdag 19 november 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Ohhh, die laatste! Hoe bedenk je zoiets..!? Wat een KWAL!
BeantwoordenVerwijderenIn welke plaats werk je eigenlijk?